افسردگي همراهي‌هايي با اختلال شناختي و دمانس دارد. به وضوح روشن نيست كه افت شناختي مستقل از دمانس و به دنبال صرف افسردگي است يا خير. اين تحقيق براي بررسي ارتباط بين نشانه‌هاي افسردگي و افت‌شناختي بعدي در بين بالغين غيرمبتلا به دمانس كه عده‌اي از آنها در پيگيري‌هاي بعدي به دمانس مبتلا گشتند انجام شد.
نمونه عبارت بود از 1256 فرد 67 ساله و بيشتر كه در ابتداي مطالعه مبتلا به دمانس نبودند و طي 12 سال پيگيري شدند.

در بين 1094 شركت كننده‌اي كه در پيگيري به دمانس مبتلا نشدند آنهائي كه در ابتداي مطالعه افسرده بودند نمرات واضحاً كمتري در كليه حالات پاية شناختي نسبت به بقيه گروه‌ها داشتند. در بين 171 بيماري كه مبتلا به دمانس شدند، افسردگي همراهي با عملكرد بدتري در تعدادي از حالات داشت (نه در همه حالات پايه شناختي). افت شناختي در طي زمان در گروه بدون دمانس بسيارجزئي بود. هرچند افت واضح در گروه مبتلا به دمانس ديده مي‌شد. نشانه‌هاي افسردگي با ميزان افت شناختي در طي زمان در هيچ كدام از گروه‌ها همراه نبود.

نتايج: نشانه‌هاي افسردگي به طور قطعي با اختلال شناختي همراهي دارد ولي اين همراهي منجر به افت شناختي بعدي نمي‌شود. افت شناختي در طي زمان با افسردگي قابل توجيه نبوده و بيشتر مطرح كننده دمانس است.